Η Αντικατάσταση.

Μπερδεμένα πράματα. Χάνεις κάτι και προσπαθείς να το αντικαταστήσεις. 

Για παράδειγμα ένα αγαπημένο κοντομάνικο πουκάμισο. Αυτό που θες να το φοράς συνέχεια γιατί έχει σπάνιας ομορφιάς καρώ μοτίβο, η γραμμή του κρύβει επιμελώς την μπάκα, το μήκος του απόλυτα σωστό-ούτε πολύ μακρύ, ούτε πολύ κοντό - και τα μανίκια ακριβώς όπως πρέπει να κολακεύουν την υποψία μπράτσου, επιτρέποντας ωστόσο απρόσκοπτη κίνηση αν θελήσεις ξάφνου -λογού χάρη- να ξεσπάσεις αυθόρμητα με την χορογραφία του YMCA.

Περνάει όμως ο καιρός και εκέινο φθείρεται. Λίγο που το πλένεις αδιαφορώντας για την ένδειξη  handle with care στο ταμπελάκι, λίγο που δεν το βγάζεις από πάνω σου, γίνεται ρετάλι, ξεβάφει σε σημεία, σημάδια του άχρηστου roll-on στην μασχάλη, κάποιες ραφές που έχουν φύγει πέρα δώθε  και μια τρύπα να -με το μπαρδόν- κάτω δεξιά από τσιγάρο. Και τούτο το ένδυμα που τόση χαρά και αυτοπεποίθηση σου είχε προσφέρει φτάνει ο καιρός να το αφήσεις σε ένα συρτάρι γιατί που καρδιά να το πετάξεις. 

Και κάθε που περνάς από κάποιο μαγαζί όλο και έχεις στο νου σου για κάτι που του μοιάζει. Και  βρίσκεις, είναι αλήθεια,  διάφορα ωραία. Θαυμάσιο καρουδάκι το ένα μα τα μανίκια του θυμίζουν πουκάμισο παππού. Το άλλο σα να φτιάχτηκε για σένα μα είναι 80% συνθετικό και ξέρεις πως θα σε ενοχλεί. Και εκείνο το τέλειο το κοκκινομπλε-που είναι και σε συμφέρουσα τιμή- θα θελε πόντους λίγους ακόμη στο μήκος, ίσα-ίσα να καλύπτει την έλλειψη σιξπακ. 

Και έρχεται το καλοκαίρι που όσο να 'ναι το σηκώνει το φθαρμένο το λουκ, (ξέρεις, τουρίστας μες την πόλη, τσιμεντοκατασκηνωτής) και θα θελες έστω για λίγο να χαρείς εκείνο το φθαρμένο το ωραίο και αγαπημένο σου πουκάμισο αλλά μια μέρα η κοπέλα που έχεις και καθαρίζει το σπίτι το είδε και σκέφτηκε 'ουτε για κσεσκονόπανου ντε κάνιε αφτό' και το ριξε στον κάδο και άντε στο καλό. 

Και είμαι τώρα με μια ντουλάπα γεμάτη πουκάμισα (αλήθεια! σα να 'μαι η Κάρι Μπράντσω του καρώ) αλλά ομολογώ πως θα ήθελα αυτό το παλιό.

Σκέψου τώρα το ίδιο με ανθρώπους. 

The National- Think you Can Wait (youtube)