A Year of Sounds #10

Πάντα γεμίζαμε τις χούφτες μας χαλίκια κάθε φορά που έπρεπε να περάσουμε από την Αντιστάσεως. Ο κόπρος που είχε βρει καταφύγιο στον παλιό περιστερώνα ήταν ο φόβος και ο τρόμος μας.

Αρρωστιάρης, το μισό του τρίχωμα πεσμένο, και κοκκαλιάρης με τα πλευρά του να διαγράφονται σκιαχτικά κάτω από το λεπτό δέρμα, είχε ωστόσο ένα γάβγισμα βγαλμένο από την κόλαση και μάτια κοφτερά λεπίδια.

Ένα βράδυ πάντως θυμάμαι να περνάω από εκεί και να τον ακούω να κλαίει. Στάθηκα μια στιγμή παραξενεμένος και ύστερα επιτάχυνα το βήμα μου, μέχρι την άλλη άκρη του δρόμου. Εκεί, άφησα τα χαλίκια να πέσουν κάτω. Οι παλάμες μου με πονούσαν. Τόσο σφικτά τα κρατούσα.

Interlude (Time)- Diamanda Galas

***

Did you Know?

-link-