Η αδερφή μου παίζει στην κιθάρα τις πρώτες νότες του Stairway to Heaven. Όταν τελειώνει μου ανακοινώνει "εγώ το έγραψα αυτό, σήμερα το απόγευμα στο διάλειμμα του ωδείου". Νιώθω ο πιο περήφανος επτάχρονος στον κόσμο. Λίγο πριν, λίγο μετά βουτάμε τις θήκες με τα 45αρια της μαμάς, και παίζουμε πολεμο με τον αδερφό μου. Τρώω το Yellow Submarine κατακούτελα, αλλά του καταφέρνω δύο καλά χτυπήματα-με Rolling Stones νομίζω- και κερδίζω την μάχη σε ένα πόλεμο που έληξε χωρίς νικητές όταν η μαμά μάζεψε και έκρυψε τα πολεμοφόδια.
Είμαι 10 χρονών και στέκομαι στην πόρτα του σαλονιού κρυφοκοιτώντας το πάρτυ του αδερφού μου. Πρέπει να βρω τρόπο να με δεχτούν στο πάρτυ πάση θυσία αλλά είμαι ο μικρός ενοχλητικό αδερφός και μου το έχουν απαγορεύσει ρητά. Όταν όμως βάζουν να παίξει το Look Sharp που με αιματηρές οικονομίες κατάφερα να αγοράσω, μπουκάρω και αρχίσω να απαριθμώ με καμάρι τα παγκόσμια chart positions του άλμπουμ όπως τα είχα αποστηθίσει από το ΠΟΠ-ΚΟΡΝ. Αργότερα, αφού έχω κερδίσει μια θέση στο πάρτυ, κάθομαι σε μια γωνιά και παρατηρώ τον αδερφό μου και την παρέα του να σιγοτραγουδούν με φόρτιση το Those were the Days. Τα τέσσερα χρόνια διαφοράς μας μου φαίνονται μια ζωή. Πλάθω στο μυαλό μου ιστορίες, τους φαντάζομαι χρόνια πριν, σε ένα καπηλειό να γελάνε, να μιλάνε και να πίνουν μέχρι τα ξημερώματα και συγκινούμαι με αναμνήσεις δανεικές και ψεύτικες. Την άλλη μέρα στο θρανίο δίπλα στο σκίτσο της Marie Frediksson γράφω όσους στίχους από το τραγούδι της Mary Hopkin θυμάμαι.
Η ξαδέρφη του Τάσου από την Αμερική του έδωσε μια κασέτα και η μια πλευρά είναι γεμάτη Tori Amos.
Το Girl with No Eyes (δεύτερο κομμάτι στην πρώτη πλευρά σε μια κασέτα της αδερφής μου) με τρομάζει και με συναρπάζει ταυτόχρονα. Στη κάρτα γράφει μόνο τα τραγούδια και όχι τα συγκροτήματα και δεν μπορώ να μάθω τίποτε άλλο γιατί ο φίλος που της την έδωσε παράτησε την σχολή και δεν τον έχει ξαναδει. Το τραγούδι αυτό χρόνια μετά είναι το δεύτερο πράγμα που έψαξα ποτέ στο internet. Το πρώτο ήταν η λέξη sex.
"Αγόρασα το Inside των Stiltskin σε single" μου λέει μια μέρα στο τηλέφωνο ο Τάσος και έρχεται από το σπίτι να το ακούσουμε μέχρι να ματώσουν τα αφτιά μας. Το ακούμε 15-20 φορές και παράλληλα κάνουμε σκετσάκι ότι δήθεν μας αρέσει η εκκλησιαστική εισαγωγή, στην συνέχεια μας ξυνίζουν οι ηλεκτρικές κιθάρες και στο τέλος πορωνόμαστε και αρχίζουμε το headbanging.
Βραδάκι στο δωμάτιο μου στην ταράτσα, με την Ιωάννα ακούμε μουσική στη διαπασών. Θέλουμε να την μοιραστούμε με τον κόσμο γύρω, να τους αλλάξουμε την ζωή. Καίγεται ο ενισχυτής και τα σχέδια μας ναυαγούν.
Τελευταία απόγευμα της πενταήμερης. Έχουμε χορέψει όλα τα άθλια dance κομμάτια της εποχής, έχουμε μεθύσει, έχουμε αγοράσει μαστίγια και έχουμε φάει τονοσαλάτες χωρίς τόνο. Από τους φοίνικες του ξενοδοχείου ανεμίζουν χιλιόμετρα ρολού υγείας και το 1979 των Pumpkins κλειδώνει μέσα μου για πάντα. Μια ανάμνηση πραγματική, ολοδική μου, επιτέλους.
Το Boys for Pele το χρησιμοποιώ για να σφηνώνω το καπάκι του cd player που έχει χαλάσει το τελευταίο καιρό. Εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ στην σοφίτα της Argyle Square αποφάσιζω να το ξανακούσω.
Χειμώνας πάλι, στην Ζούγκλα στο Μάτι, το τζάκι αρνείται πεισματικά να ανάψει κανονικά. Η Σοφία βάζει για πολλοστή φορά το Drinkin' in LA και μαζί με τη Ροζαλία χορεύουν γύρω από το τραπέζι με τα μισοψημένα λουκάνικα. Στη πέμπτη φορά σηκώνομαι και χορεύω και εγώ. Πεινάω αλλά είμαι χαρούμενος.
Η Αλίνα μου στέλνει ένα γράμμα με στίχους από το Ask των Smiths. Πιάνω το υπονοούμενο και την επόμενη εβδομάδα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη.
Στην Λέρο μαθαίνω όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για τους όλμους αλλά φοβόσασταν να ρωτήσετε. Και παράλληλα είμαι άφραγκος. ο Διοικητής ζητά να ανοίξω το δέμα του Τάσου μπροστά του για λόγους ασφαλείας. Η κασέτα του δέματος έχει το Things to Make and Do των Moloko και το Strange Little Girls της Tori. Στο γραφείο του απορημένου διοικητή ακούγεται το Real Men και διασκεδάζω με τον συμβολισμό. Στην άδεια καφετέρια της Αγίας Μαρίνας ο Γιώργος μιλά για τον Leonard Cohen και ύστερα παίζει το Famous Blue Raincoat στην κιθάρα. I owe him.
Το Me and a Gun έχει πάψει να το τραγουδά συχνά. Το τραγούδησε όμως στην Κωνσταντινούπολη a capella, γέρνοντας ελαφρά μπρος από το πιάνο. Από το διπλανό τζαμί ο Ιμάμης ξεκινούσε παράλληλα την βραδυνή προσευχή και οι φωνές τους μπερδεύτηκαν. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να νιώσω όπως ένιωσα.
"Θέλω να υποσχεθείς ότι θα δούμε τους National μαζί" είπα σε ανύποπτη φάση στον Τάσο. Τηρήσαμε την υπόσχεση ένα Φθινοπωρινό βράδυ στη Βιέννη.
Μου λες που και που πως αυτά τα -σκάρτα- τρία λεπτά του 5/4 των Clogs είμαι εγώ. Δεν ξέρω τι να σου πω. I'll take your word for it.
Η σειρά των γεγονότων ίσως να είναι κάπως διαφορετική. Η μνήμη είναι περίεργο πράγμα. Σήμερα πάντως θέλω να πιω ένα ποτό για όλους τους ανθρώπους και τις μουσικές της ζωής μου.
Είμαι 10 χρονών και στέκομαι στην πόρτα του σαλονιού κρυφοκοιτώντας το πάρτυ του αδερφού μου. Πρέπει να βρω τρόπο να με δεχτούν στο πάρτυ πάση θυσία αλλά είμαι ο μικρός ενοχλητικό αδερφός και μου το έχουν απαγορεύσει ρητά. Όταν όμως βάζουν να παίξει το Look Sharp που με αιματηρές οικονομίες κατάφερα να αγοράσω, μπουκάρω και αρχίσω να απαριθμώ με καμάρι τα παγκόσμια chart positions του άλμπουμ όπως τα είχα αποστηθίσει από το ΠΟΠ-ΚΟΡΝ. Αργότερα, αφού έχω κερδίσει μια θέση στο πάρτυ, κάθομαι σε μια γωνιά και παρατηρώ τον αδερφό μου και την παρέα του να σιγοτραγουδούν με φόρτιση το Those were the Days. Τα τέσσερα χρόνια διαφοράς μας μου φαίνονται μια ζωή. Πλάθω στο μυαλό μου ιστορίες, τους φαντάζομαι χρόνια πριν, σε ένα καπηλειό να γελάνε, να μιλάνε και να πίνουν μέχρι τα ξημερώματα και συγκινούμαι με αναμνήσεις δανεικές και ψεύτικες. Την άλλη μέρα στο θρανίο δίπλα στο σκίτσο της Marie Frediksson γράφω όσους στίχους από το τραγούδι της Mary Hopkin θυμάμαι.
Η ξαδέρφη του Τάσου από την Αμερική του έδωσε μια κασέτα και η μια πλευρά είναι γεμάτη Tori Amos.
Το Girl with No Eyes (δεύτερο κομμάτι στην πρώτη πλευρά σε μια κασέτα της αδερφής μου) με τρομάζει και με συναρπάζει ταυτόχρονα. Στη κάρτα γράφει μόνο τα τραγούδια και όχι τα συγκροτήματα και δεν μπορώ να μάθω τίποτε άλλο γιατί ο φίλος που της την έδωσε παράτησε την σχολή και δεν τον έχει ξαναδει. Το τραγούδι αυτό χρόνια μετά είναι το δεύτερο πράγμα που έψαξα ποτέ στο internet. Το πρώτο ήταν η λέξη sex.
"Αγόρασα το Inside των Stiltskin σε single" μου λέει μια μέρα στο τηλέφωνο ο Τάσος και έρχεται από το σπίτι να το ακούσουμε μέχρι να ματώσουν τα αφτιά μας. Το ακούμε 15-20 φορές και παράλληλα κάνουμε σκετσάκι ότι δήθεν μας αρέσει η εκκλησιαστική εισαγωγή, στην συνέχεια μας ξυνίζουν οι ηλεκτρικές κιθάρες και στο τέλος πορωνόμαστε και αρχίζουμε το headbanging.
Βραδάκι στο δωμάτιο μου στην ταράτσα, με την Ιωάννα ακούμε μουσική στη διαπασών. Θέλουμε να την μοιραστούμε με τον κόσμο γύρω, να τους αλλάξουμε την ζωή. Καίγεται ο ενισχυτής και τα σχέδια μας ναυαγούν.
Τελευταία απόγευμα της πενταήμερης. Έχουμε χορέψει όλα τα άθλια dance κομμάτια της εποχής, έχουμε μεθύσει, έχουμε αγοράσει μαστίγια και έχουμε φάει τονοσαλάτες χωρίς τόνο. Από τους φοίνικες του ξενοδοχείου ανεμίζουν χιλιόμετρα ρολού υγείας και το 1979 των Pumpkins κλειδώνει μέσα μου για πάντα. Μια ανάμνηση πραγματική, ολοδική μου, επιτέλους.
Το Boys for Pele το χρησιμοποιώ για να σφηνώνω το καπάκι του cd player που έχει χαλάσει το τελευταίο καιρό. Εκείνο το χειμωνιάτικο βράδυ στην σοφίτα της Argyle Square αποφάσιζω να το ξανακούσω.
Χειμώνας πάλι, στην Ζούγκλα στο Μάτι, το τζάκι αρνείται πεισματικά να ανάψει κανονικά. Η Σοφία βάζει για πολλοστή φορά το Drinkin' in LA και μαζί με τη Ροζαλία χορεύουν γύρω από το τραπέζι με τα μισοψημένα λουκάνικα. Στη πέμπτη φορά σηκώνομαι και χορεύω και εγώ. Πεινάω αλλά είμαι χαρούμενος.
Η Αλίνα μου στέλνει ένα γράμμα με στίχους από το Ask των Smiths. Πιάνω το υπονοούμενο και την επόμενη εβδομάδα ανεβαίνω Θεσσαλονίκη.
Στην Λέρο μαθαίνω όλα όσα θα θέλατε να μάθετε για τους όλμους αλλά φοβόσασταν να ρωτήσετε. Και παράλληλα είμαι άφραγκος. ο Διοικητής ζητά να ανοίξω το δέμα του Τάσου μπροστά του για λόγους ασφαλείας. Η κασέτα του δέματος έχει το Things to Make and Do των Moloko και το Strange Little Girls της Tori. Στο γραφείο του απορημένου διοικητή ακούγεται το Real Men και διασκεδάζω με τον συμβολισμό. Στην άδεια καφετέρια της Αγίας Μαρίνας ο Γιώργος μιλά για τον Leonard Cohen και ύστερα παίζει το Famous Blue Raincoat στην κιθάρα. I owe him.
Το Me and a Gun έχει πάψει να το τραγουδά συχνά. Το τραγούδησε όμως στην Κωνσταντινούπολη a capella, γέρνοντας ελαφρά μπρος από το πιάνο. Από το διπλανό τζαμί ο Ιμάμης ξεκινούσε παράλληλα την βραδυνή προσευχή και οι φωνές τους μπερδεύτηκαν. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να νιώσω όπως ένιωσα.
"Θέλω να υποσχεθείς ότι θα δούμε τους National μαζί" είπα σε ανύποπτη φάση στον Τάσο. Τηρήσαμε την υπόσχεση ένα Φθινοπωρινό βράδυ στη Βιέννη.
Μου λες που και που πως αυτά τα -σκάρτα- τρία λεπτά του 5/4 των Clogs είμαι εγώ. Δεν ξέρω τι να σου πω. I'll take your word for it.
Η σειρά των γεγονότων ίσως να είναι κάπως διαφορετική. Η μνήμη είναι περίεργο πράγμα. Σήμερα πάντως θέλω να πιω ένα ποτό για όλους τους ανθρώπους και τις μουσικές της ζωής μου.
***
10 comments:
ότι πιο αγνό και ειλικρινές διάβασα τελευταία...τελικά τα τραγούδια είναι οδηγός αναμνήσεων
καλό διήμερο (πλέον)
pw poso tha thela na xw ki egw to 1979 se mia toso fortismnenh stigmh pou ola moiazoun toso shmantika.. to antistoixo diko mou htan to "still dre"..hitaki, alla gamouse.
Έχεις master στην αναμνησοικονομία. Είναι προφανές. Με τέτοια διαύγεια σε μνήμες κάνεις τις καλύτερες βουτιές απόδρασης. Συγκινητικό ρε. Respect.
Υ.Γ. Εγώ το μηδένισα το κοντέρ των αναμνήσεων και έγινα η Ντόρη από το "Captain Nemo". Είναι καλύτερα έτσι.
Κι όταν οι αναμνήσεις εξιστορούνται στο παρόν,ίσως να σ'ενδιαφέρει αυτό.
http://musicslut.blogspot.com/2008/03/world-of-b-sides-rarities-561.html
@elafini: paei to diimero :(
@pan:itan tote me ta kotsidakia, malaka mou?
@gone4sure:einai sigoura kalitera etsi?
@dime: ta aftia mou se evgnomonoun :)
1979+5ημερη=l.f.e.a.e.
-sigh-
ΥΓ. σ'ευχαριστω βασιλη που διαλεξες αυτον τον υπουλο τροπο να μου αποκαλυψεις οτι το σκιτσακι στο θρανιο σου δεν ημουν εγω (οπως με θρασσος μου ειχες δηλωσει) αλλα η κωλοMariFrediksson. καλα μου λεγε η μαμα μου (κι εδω ξεκιναει η λουπα "what have u done??.." )
:D
gamato re... to exo diavasei 5-6 fores tis teleftaies meres, alla tora vrika ligo xrono na apadiso.
cheers re!
...kai fadasou poses mousikes akoma tha dimiourgithoun kai tha perimenoun na tis anakalipsoume! :D
@ sofia: thelw na me sigxoreseis kai na me ksanadexteis stin agkalia sou (puppy-dog eyes)
@t-drom: an den erikses dakri den metras :p
eriksa headbanging, metraei?
den eimai se sentimental fasi tora. eimai allou...
an itan sigkinitiko headbanging tote to dexomai :p
Post a Comment