Ποιήμα.Πάμε.

Ο Gone4Sure δεν αρκέστηκε στις shameful pop εξομολογήσεις μου και ζητά να μάθει ποιο το αγαπημένο μου ποιήμα.
Oh, well...Έυκολο...

Μποέμικη ζωή
(Φαντασία)

Τραβούσα πέρα, στις τρύπιες τσέπες οι γροθιές μου,
Το πανοφώρι γίνονταν και αυτό ιδανικό
Βάδιζα κάτω από τον ουρανό, ω Μούσα, κι ήμουν ο
μπιστικός σου.

Κι ω, πόσους ονειρεύτηκα εξαίσιους έρωτες.
Το μόνο μου βρακί μια τόση τρύπα είχε!
-Κοντορεβυθούλης ρέμβαζα, και ξεκούκιζα στο διάβα μου
Ρίμες. Κι είχα για χάνι την Άρκτο τη Μεγάλη.
-Τ' αστέρια μου, ψηλά, πόσο γλυκά θρόιζαν!

Και τ'ακουγα, και καθόμουν στων δρόμων τα χαντάκια,
Τα όμορφα του Σεπτέμβρη βράδια, κι ένιωθα τις σταγόνες
Της δροσιάς στο κούτελο λες κι ήταν κρασί βαρβάτο.

Ριμάροντας μες σε φανταστικές σκιές,
Για λύρες, τα λάστιχα τραβούσα
Των πληγιασμένων παπουτσιών με το ένα πόδι πάνω στην καρδιά!

Αρθούρος Ρεμπώ
(μτφ: Γιώργος Σπανός)

***

Ma Bohême
(Fantaisie)

Je m'en allais, les poings dans mes poches crevées ;
Mon paletot aussi devenait idéal :
J'allais sous le ciel, Muse ! et j'étais ton féal ;
Oh ! là ! là ! que d'amours splendides j'ai rêvées !

Mon unique culotte avait un large trou.
— Petit-Poucet rêveur, j'égrenais dans ma course
Des rimes. Mon auberge était à la Grande-Ourse.
— Mes étoiles au ciel avaient un doux frou-frou.

Et je les écoutais, assis au bord des routes,
Ces bons soirs de septembre où je sentais des gouttes
De rosée à mon front, comme un vin de vigueur ;

Où, rimant au milieu des ombres fantastiques,
Comme des lyres, je tirais les élastiques
De mes souliers blessés, un pied près de mon cœur !

Arthur Rimbaud

Ρίχνω το μπαλάκι στους t-drom, lysad, panpan, oksikemia, sandman_gr