***
Το παλτό το αγόρασα πριν από μερικά χρόνια, εκπτώσεις στο Ζara. Μέτριο ποιοτικά - οι τσέπες του τρύπησαν αμέσως- είναι ωστόσο αρκετά ζεστό, ότι έπρεπε για την σημερινή κρύα μέρα.
Το πρώτο μποτιλιάρισμα του 2008 με βρήκε στο δρόμο για τον Πειραιά. Την είδα να διασχίζει αργά το δρόμο, το φορτίο της ηλικίας της δυσβάσταχτο. Είναι πολύ το κρύο για να φοράει μόνο μια ζακέτα ρε γαμώτο. Έφτασε σχεδόν μπροστά μου. Έσβησα την μηχανή, βγήκα έξω, έβγαλα το παλτό και της το πρόσφερα.
"Δεν πειράζει παιδί μου, καλή χρονιά να έχεις". Έσπρωξε το παλτό προς το μέρος μου. Συνέχισε τον δρόμο της σέρνοντας το δεξί λιωμένο παπούτσι στην άσφαλτο.
Το πρώτο μποτιλιάρισμα του 2008 με βρήκε στο δρόμο για τον Πειραιά. Την είδα να διασχίζει αργά το δρόμο, το φορτίο της ηλικίας της δυσβάσταχτο. Είναι πολύ το κρύο για να φοράει μόνο μια ζακέτα ρε γαμώτο. Έφτασε σχεδόν μπροστά μου. Έσβησα την μηχανή, βγήκα έξω, έβγαλα το παλτό και της το πρόσφερα.
Μπήκα στο αυτοκίνητο. Αντί να βάλω μπρος τη μηχανή έβαλα τα κλάμματα. Ύστερα άρχισαν οι κόρνες. Λίγο πριν, λίγο μετά, το cd στο αυτοκίνητο έπαιξε αυτό το τραγούδι.Who by Fire- Leonard Cohen
Καλή Χρονιά.
2 comments:
Οk, you fucked the hell out of me.
Εγώ έβαλα τα κλάματα μόνο που το διάβασα...
Post a Comment